Na południe

W podróżowaniu za granicę jest coś baśniowego. Po spełnieniu kilku warunków (opracowanie trasy, kupno biletów, rezerwacje noclegów – lub nie, zaopatrzenie się w notatki i przewodniki) następuje przeniesienie z jednego świata w inny. Inne dźwięki, zapachy, kolory. Słońce wschodzi i zachodzi inaczej, o innych porach, księżyc wisi pod innym kątem. Jedzenie, picie, budynki, ulice – wszystko jest inne. Stopniowe poznawanie świata. Lęk i ekscytacja. Po kilku dniach już można poruszać się swobodniej, poznawanie zmienia się w porównywanie, ocenianie, dziwienie się i przyjmowanie do wiadomości. W podróży wszystkie zmysły wyostrzają się, cały organizm chłonie i przetwarza, odczuwając zarazem wyjątkowość tego stanu. Po powrocie nic nie jest już takie samo jak przedtem. I nie może być. To głębokie doświadczenie Innego nigdy nie pozostawia mnie obojętną. Z każdej podróży przywożę myśli, których nie miałabym, siedząc na miejscu, specyficzne sny, czasami jakąś tęsknotę. Cały dodatkowy bagaż, nieobjęty taryfą przewoźnika.